Ernaldu zen ludia
Zerua eta lurra ezkontzean,
Barreiatu zen hazia
Haizeaz natura orraztean,
Murgildu zen
guztia
Zure negarraz lurzorua estaltzean,
Inguratu zenuen ekia
Argiaren beroa arnastean,
Eta erne zen bizia
Uholdea
baretzean.
Oh! Ama lurra zure seme gaituzu,
Oh! Ama lurra babes gaitzazu.
Unkigarria zure edertasunean
Goiztiriaren
argi printzekin egunona ematean,
Misteriotsua zure isiltasunean
Ilargiari gauean ezpainak ferekatzean ,
Sentibera udazkenean
hostoak zimurtzean
Orbelaren mantuaz sustraiak humeltzean,
Liluragarria zure bizitasunean
Ostadarraren argiaz ortzia
zeharkatzean,
Bortitza zure haserrean
Iriztuaren adarrez lurraren erraiak iltzatzean.