So lagde dei lekkjone pA meg
og klaven kring halsen min batt.
Helsa mi pinte dei tA meg,
men hatet sit enno
att!
A, hadde eg kulor og knivar
som rokk dit eg vilde no,
Gud nAde dA lensmann og skrivar,
- dei lagdes snart lik bAe
tvo!
A, var eg so giftig som pesten,
og ill som ein eiterormstyng,
Gud nAde dA fengselspresten,
som gAr her og preikar og
syng!
Kvi fa'n kjem den kallen inn til meg,
som song og hallelujadikt?
Kva svartaste er det han vil meg med
vAset um anger
og slikt?
Eg eig ikkje anger i bringa,
og kjem eg meg ein gong pA dAr
skal kniven pA ny eg svinga,
med kaldare hat enn
fAr!
